Na de eerste 2 maanden in Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja hadden we zin in wat anders. Al die historische bezienswaardigheden hadden we wel gezien en we wilden wel wat mooie natuur en “wildlife” zien. Nou dat is gelukt!
We zijn na Bangkok eerst een paar dagen naar Singapore geweest. Eerst alleen omdat het goedkoop was om naar toe te vliegen, maar Singapore bleek echt heel erg gaaf te zijn. Het is een supermoderne, rijke, dure stad. Het is de moderne wereld in het klein, omdat hier mensen vanuit alle windstreken wonen en werken. Daarnaast heb je natuurlijk nog alle toeristen die hier een paar dagen komen shoppen in hun gehuurde Ferrari. Wij doen niet mee met shoppen, maar struinen alle verschillende interessante wijken (Chinatown, Arabstreet, Little India, enz.) af. ’s Avond rondslenteren bij de haven is echt gaaf. En op een of andere manier is het ook steeds leuk om met de metro overal naartoe te racen. Niet echt de natuur en wildlife waar we naar hunkeren, maar een leuk tussendoortje.
Toen we in Thailand waren, hadden we een aardige mannetje ontmoet, die zonder zijn vrouw op reis was daar. We moesten hem maar eens bellen als we ooit in Singapore waren, dan zou hij ons wat leuke dingen laten zien. Het was dus ook een leuke verassing voor hem en zijn vrouw toen we belden om af te spreken. We hebben lekker samen gegeten met deze vriendelijke, grappige, gepensioneerde mensen en we hebben samen wat door de stad gewandeld. Niet te hard want “Vincent” heeft nogal slechte knieën.
Na Singapore zijn we naar Borneo gegaan. Borneo bestaat uit 4 staten. Je hebt de Maleisische staten Sarawak en Sabah, de Indonesische staat Kalimantan en het superrijke Brunei. Wij hebben alleen Sarawak en daarna Sabah bezocht. De ouders van Bert kennen een stel wat vlak bij Kuching in Sarawak woont en daar zijn we een poosje gebleven. Dat was erg leuk, lekker luxe, zwembad, Hollandse pot en we hebben zelfs nog heerlijke lasagne en muffins gemaakt en zelfs pannenkoeken gebakken en Boer zoekt vrouw gekeken. Thanks Derk Jan en Helina!
De snapshots zijn misschien wat minder scherp vanaf nu, want in Bangkok heeft Bert de compactcamera gesloopt. Bert ging de sensor schoonmaken en dat is ook prima gelukt, maar tijdens het open schroeven van de camera is een flatcable van het lcd-scherpje gebroken. Hij maakt nog wel foto’s, maar we kunnen niet meer zien waarvan. Die ligt dus bij alle spullen die we hebben achterlaten bij de kennissen, want Bert zijn ouders komen hier over een paar weken ook op vakantie en nemen de spulletjes dan mee naar Nederland (alvast ontzettend bedankt!!). De tassen zijn in totaal iets van 5 kilo lichter zonder alle overbodige spullen. Vanaf nu gebruiken we dus de iPhone voor het maken van snapshots, alhoewel dit ook al bijna in het water viel. Dit lezen jullie verderop in het verhaal.
Onze verwachtingen zijn mijlen ver overtroffen wat betreft natuur en wildlife op Borneo. In Sarawak hebben we Oerang-Oetans, neusapen, makaken, wilde zwijnen, prachtige vlinders, felgekleurde vogels, grote slangen, vreemde insecten, wandelende takken, varanen, salamanders, 3 miljoen vleermuizen en vliegende katten gezien. Alles in het wild! Behalve dan de eerste Oerang-Oetan, die was semi-wild. Ook heb je hier de mooiste en grootste grotten op aarde en een overvloed aan bijzondere tropische planten. Veel van deze dieren en planten vind je in de mooie nationale parken en beschermde natuurgebieden. Onze hoogtepunten in Sarawak waren Bako– en Mulu nationaal park.
Van de grotten konden we niet echt mooie foto’s nemen, omdat er te weinig licht was. Tja, dat heb je in grotten. Maar geloof ons, de grotten van Mulu zijn ongelofelijk groot (grootste ter wereld).
In Mulu nationaal park spraken we ook nog met een van de meest ervaren guides. Een vrouw van in de 30 die echt alles van de jungle weet. Toen ze 15 was, werd ze voor 3 dagen in de jungle gedropt voor haar examen. Ze was zo bang voor slangen dat ze 3 dagen in een boom heeft gezeten. Omdat ze te weinig had geleerd, was ze gezakt. Daarna is ze in de ‘jungle leer’ gegaan bij haar oom en werd ze nog een keer voor een week in de jungle gedropt, met alleen een mes, suiker en zout. De eerste dag ging ze vissen in de rivier met haar blote handen, waarna ze de vissen rookte en in bamboe stopte. Zo had ze genoeg eten voor die week. Daarna is ze over een berg geklommen waarbij ze haar hand aan een rots had opengehaald. De wond heeft ze gehecht met reuzenmieren, die de wond hebben dicht gebeten. Uiteraard was ze dit keer wel geslaagd voor haar examen. Verder hebben we nog van haar geleerd dat als je gebeten wordt door een slang, je de slang dan meteen moet vangen en de nek ‘even’ moet omdraaien. Vervolgens haal je ‘even’ de hersenen van de slang eruit, die je vervolgens op de wond uitsmeert. De wond geneest zo zonder dat je naar het ziekenhuis hoeft. Jammer genoeg hebben we het niet uit kunnen proberen. Verder heeft ze een paar jaar geleden 3 weken met David Attenborough in de jungle en grotten van Mulu gezeten om te filmen voor de documentaire van BBC “Planet Earth“. Drie weken heel hard werken, waarna ze de DVD met al het filmmateriaal kreeg opgestuurd. Uiteindelijk zijn daarvan maar 2 minuten voor de documentaire gebruikt, maar het was het volgens haar zeker de moeite waard. Ze heeft enorm veel van David Attenborough geleerd. Ze vertelde dat ze een hele dag met hem had gepraat over 1 blad van een boom. Andersom had David Attenborough ook veel van haar geleerd, en wij ook. “So Bear Grylls eat your heart out”.
Van en naar Mulu kan praktisch alleen met vliegtuig, omdat andere opties, of te veel tijd kosten, of gigantisch kostbaar zijn. Jaja, we hadden kunnen lopen maar daar is zelfs een jaar te kort voor. We zijn daarom met het vliegtuig van Mulu naar Kota Kinabalu in Sabah gevlogen. Vlak bij Kota Kinabalu heb je het gebied rond Mount Kinabalu dat erg populair is bij bergbeklimmers, maar het hele gebied met alle valleien rond de bergen is een van de mooiste die we tot nu toe hebben gezien. Jammer genoeg zijn we er alleen 2 keer met een bus doorheen gekomen om naar de Kinabatangan rivier te gaan. Dit is een rivier dwars door de jungle van Sabah en men noemt het de Amazone van Borneo.
In Kinabatangan is onze lijst met Wildlife weer verder aangevuld met Borneose dwergolifanten, roofvogels, nog meer Oerang-Oetans, Hornbills en spookdiertjes (Tarsier). Ook hebben we hier nightwalks gedaan en een jungletrekking waarbij je tot aan de knieën in de modder komt te zitten. Het regent hier namelijk erg veel in het regenwoud. Gelukkig konden we bij het kamp laarzen krijgen. Na een dag jungletrekking moet je jezelf goed checken op bloedzuigers. Als je ze niet van je afhaalt krijg je namelijk vervelende bloedwondjes, die ongeveer een half uur blijven bloeden. We zijn hier zelf gelukkig van bespaard gebleven, hoewel we wel een paar van onze broeken hebben moeten verwijderen en Bert voor de lol eentje op zijn handen liet lopen. In tegenstelling tot onze kamergenoot, bij wie ze op z’n kont zaten. Dit bleek nadat we zagen, dat z’n onderbroek onder het bloed zat! Het zijn verder hele grappige onschuldige beestjes. En je kunt ze gerust even op je hand laten rondhuppelen.
Net als Sarawak heb je op Borneo ook veel wildlife en natuur, alleen op Sabah nog net iets meer, ruiger en mooier. Maar ook hebben we lekker gerelaxt op het strand en gesnorkeld rond Kota Kinabalu. Verder is Jorina begonnen met Spaanse les. Komt misschien later tijdens de reis nog van pas.
Omdat het hier soms flink regent zijn we ontzettend blij met onze waterdichte jassen. Zo blij, dat we er erg zuinig op zijn, of niet……. Van het busstation in Kota Kinabalu naar ons guesthouse heeft Bert namelijk zijn dure jas laten liggen in de taxi. Sterker nog, de iPhone zat er ook nog in. We kwamen er achter toen de taxi net weg reed. Bert is als een wilde door de stad gerend om de taxi weer te vinden, maar geen geluk. De slimste van ons tweeën kwam op het idee om snel terug naar het busstation te gaan, dus is Bert met een paar Ringit teruggegaan en Jorina met de tassen naar het guesthouse. Allebei mega in de stress natuurlijk. Bij het busstation direct nagevraagd of ze wisten welke taxichauffeur ons had meegenomen en dat wisten ze gelukkig nog. Sterker nog, de zoon kwam meteen naar Bert toe. Hij belde zijn vader die al bleek te slapen thuis en samen hebben ze de taxi opgezocht met daarin “GELUKKIG” de jas “MET” iPhone! Dat gebeurt geen 2e keer weer, klop klop.
We zijn erg blij dat we hier terecht zijn gekomen. Van de vorige landen wisten we misschien al te veel voordat we er naartoe gingen. De toeristen en backpackers zijn hier ook heel anders. Niet het volk dat zich elke dag helemaal lam zuipt. Het eten is hier ook verrassend lekker. Omdat het onbekende veel interessanter is zijn we ook aan het nadenken over de rest van de reis. We hebben al besloten om China, waar we van te voren heel veel zin in hadden, te skippen. We hebben niet zo’n zin in nog meer tempels. En bovendien vinden we het lastig om te kiezen wat we zouden moeten gaan zien, in een redelijk korte tijd voor zo’n gigantisch land. China gaan we daarom een andere keer bezoeken, want we gaan er vanuit dat we ook na deze reis, nog voldoende reisjes in het verschiet hebben. Dit houdt in dat we veel meer tijd kunnen doorbrengen in bijvoorbeeld Zuid-Amerika. Daar horen we van iedereen die we tegenkomen veel goede verhalen over en willen we daarom zeker niet overslaan. Het past naar ons idee ook beter bij deze reis. We vinden het echter heerlijk dat het allemaal nog niet vaststaat.
Wat we wel weten is dat we morgen naar Singapore vliegen en 2 februari naar Yogyakarta in Indonesië. Indonesië hebben we ook erg veel zin in en was ook niet de bedoeling in het begin. Daarna gaan we van Bali naar Australië, datum nog onbekend. Zoals velen van jullie al weten, hebben we daar nog het meeste zin in. We hebben echter nog geen concreet plan waar we in Australië naartoe gaan en hoe we gaan reizen. We horen van veel Australiërs dat 3 maanden zelfs niet genoeg is om het hele land rond te rijden. We denken dat we het westen zeker niet willen overslaan. Misschien hebben jullie nog ideeën of tips??
In het begin van onze reis voelden onze backpacks nog een beetje aan als bagage die we mee moesten sjouwen, maar nu voelt het steeds meer als “gewoon de spullen die we hebben”. Het is wel duidelijk, wij hebben het hier enorm naar onze zin. Ondanks dat het hier op de evenaar soms wel aanvoelt als 40 graden. Dat is waarschijnlijk 40 tot 50 graden warmer dan op dit moment bij jullie. We hopen dat jullie het echter even goed naar de zin hebben. We horen het wel!
Check it out:
Film van Angkor Wat op Youtube
Nieuwe wistjedatjes
Bijzondere mensen die we hebben ontmoet
Naast de foto’s in dit bericht, hebben we uiteraard nog veel meer mooie plaatjes geschoten. Deze zijn binnenkort weer zichtbaar op onze Flickr pagina, maar nu even niet vanwege een storing. Hier wordt druk aan gewerkt en we zullen jullie een seintje geven, wanneer ze weer zichtbaar zijn.
intomundo 